آيت الله محمدحسين بهجتي اردکاني رحمه الله (1314-1386ش) از عالمان و شاعران معاصر است که از آغاز جواني شعر مي­گفت. خودش مي‌گويد: «نمي‌دانم اولين شعرم را کي گفتم و از چه کيفيتي برخوردار بود؛ اما آنچه يادم است

جام شکسته

در انتظار، ثانيه‌ها را شمرده‌ايم
در ديده سيل اشک به دامن فشرده‌ايم
شيرازه بسته دفتر دل را ز خون چو گل
جان و جگر چو شمع به آتش سپرده‌ايم
حسرت به جان، شراره به دل، خون به ديدگان
اين است حاصلي که ز ايام برده‌ايم
پنجاه و پنج سال، شب و روز کنده جان
گه سوخته چو مشعل و گاهي فسرده‌ايم
اينک به نيمه راه در اين سنگلاخ دور
با اينکه مي‌زنيم نفس، نيمه مرده‌ايم
تعمير ما چگونه تصور توان؟ که ما
جام شکسته، آهن زنگار خورده‌ايم
روشن نشد بدين همه رنج گران «شفق»
کآيا ز دل کدورت باطل سترده‌ايم؟
محصول عمر اگر که نباشد رضاي دوست
سرمايه داده از کف و سودي نبرده‌ايم.